تونل‌های انرژی، فضاهای باریکی در ابعاد وسیع هستند که عموما در قسمت زیرین مکان‌های وسیع همچون پتروشیمی‌ها، استادیوم‌ها، بیمارستان‌ها، موزه‌ها طراحی می‌شوند و منابع تامین انرژی همچون کابل‌کشی‌ها، لوله‌های آب گرم و سرد و مواردی از این قبیل از آن‌ها عبور می‌کند.
به دلیل جایگاه استراتژیک آن‌ها در رساندن انرژی به سایر نقاط محیط، ریسک وقوع حریق در ایستگاه‌های الکتریکال و تونل‌های انرژی یکی از نگرانی‌های اساسی تاسیسات الکتریکی است. عواقب ناشی از آتش سوزی در تونل‌های انرژی علاوه بر اینکه به تاسیسات آسیب جدی وارد می‌کند می‌تواند بر روی تمامی فرآیندهای مجموعه اثر گذاشته و به طور کلی کسب‌و‌کار را مختل کند؛ به این ترتیب خسارات اقتصادی فراوان برجای بگذارد و حتی در موارد شدیدتر برای افراد نیز خسارات جانی در پی داشته باشد.
بنابراین هدف اصلی حفاظت از حریق این کاربری‌ها جلوگیری از وقوع حریق و گسترش آن است. برای رسیدن به این هدف لازم است در کنار راهکارهای حفاظت فعال روش‌های حفاظت پسیو نیز در نظر گرفته شود.