عموما مایعات قابل اشتعال به ترکیباتی همچون گازوئیل، کروزن، اتیل الکل و غیره اطلاق می‌شد که فلش پوینت آن‌ها از 37/8 درجه سانتی‌گراد کمتر و فشار بخار آن‌ها از 2/8 بار تجاوز نمی‌کند.

مایعات قابل اشتعال به دلیل فشار بخار پایین در دمای نسبتا پایین تبخیر شده و بخارات آن‌ها حریق‌های ناخواسته جبران ناپذیری در پی داشته باشد.

معمولا مایعات قابل اشتعال براساس اندازه و نوع محصول همچنین براساس فضای ذخیره‌سازی در درام‌ها یا تانک‌هایی در اندازه‌های متفاوت ذخیره می‌شوند. این امکان وجود دارد که مایعات قابل اشتعال در داخل ساختمان‌ها ذخیره شوند.

اگر بخواهیم به مخاطرات بالقوه مایعات قابل اشتعال نگاهی داشته باشیم باید بگوییم که:

• مایعات قابل اشتعال موادی هستند که راحت می‌سوزند.
• در صورت تخلیه نامناسب امکان انفجار آن‌ها وجود دارد.
• در صورت پاشش و پراکنده شدن در محیط امکان آتش‌سوزی آن‌ها وجود دارد.
• به عنوان راهکار پیشگیرانه توصیه می‌شود که حتما در کنار این مواد از جاذب‌های صنعتی، شن و ماسه جاذب، منابع ذخیره مناسب استفاده شود همچنین لازم است تمهیداتی همچون انبارداری جداگانه، عدم ذخیره‌سازی بیش از حد و آموزش کارکنان حاضر در محیط نیز برای نگهداری آن‌ها در نظر گرفته شود.

منابع حریق:

حریق‌های تصادفی ناشی از احتراق مایعات قابل اشتعال معمولا به ناگاه آغاز شد و فورا گسترش می‌یابند. وجود اکسیژن و واکنش‌های زنجیره‌ای از عوامل اصلی تداوم آن‌ها هستند.

بنابراین برای ارزیابی احتمال آتش‌سوزی باید احتمال قرار گرفتن ماده سوختنی در دمای فلش پوینت خود با شرایط مطلوب را در نظر گرفت.

دلایل اصلی حریق در محیط‌هایی با حضور مایعات قابل اشتعال:

• جرقه‌های ناشی از تجهیزات الکتریکی موجود در محیط.
• عدم رعایت ممنوعیت استعمال دخانیات.
• تخلیه الکترواستاتیکی.
• جرقه‌های ناشی از لوله‌های اگزوز وسایل نقلیه یا لیفت‌تراک‌ها.
• جرقه‌های ناشی از عملیات جوشکاری.
• جرقه حاصل از اصطکاک ابزار‌آلات یا سایر ادوات فلزی.
• جرقه یا افزایش دمای ناشی از جوشکاری.
• گرمای ناشی از تجزیه مواد ارگانیک.
• وجود سطوح داغ. (هیترها،‌ کوره‌ها).
• پدیده‌های طبیعی (صاعقه).

مهار حریق در انبارهای مایعات قابل اشتعال:

بعد از هیدروژن و هلیوم،‌ آب بیشترین ظرفیت گرمایی ویژه را دارد که همین مطلب آن را به یکی از بهترین گزینه‌ها برای اطفای حریق تبدیل می‌کند.

سایر ویژگی‌های آب که آن را به گزینه مطلوبی برای اطفای حریق تبدیل می‌کند:

• دوستدار محیط زیست.
• عدم نیاز به فضای وسیع.
• افت سریع دمای محیط.
• با ظرفیت اطفا کنندگی بالا.
• نیاز به کمترین نازل‌ها.
• لوله‌کشی محدودتر.
• نصب و راه‌اندازی آسان.
• کمترین آسیب ذرات دود.
• آسیب کمتر نسبت به سایر سیستم‌های آبی.

کنترل حریق مایعات قابل اشتعال به کمک سیستم اطفای واترمیست:

در مقالات قبل به تفضیل در مورد سیستم‌های اطفای حریق واترمیست صحبت کردیم. در سیستم‌ واترمیست آب با فشار از نازل‌های مشخص عبور می‌کند و به صورت ذرات مه در می‌آید. مه به وجود آمده علاوه بر اینکه آثار سوءیی برای تجهیزات الکتریکی و یا مواد حاضر در محیط در پی ندارد می‌تواند حریق را به سرعت خنک کند و آن را مهار کند.

ویژگی‌ها:

• توانایی محدود نمودن گسترش حریق از طریق خاصیت خنک‌کنندگی، خفه‌کنندگی و جداسازی مواد سوختنی از آتش.
• توانایی مهار آتش با کاهش نرخ حرارت ساطع شده از آن.
• بهره‌مندی از پمپ‌های پرفشار: برای مناطق High-risk یا مناطق وسیع.
• استفاده از بانک سیلندرهای پر شده با آب و نیتروژن برای مناطق با خطر کمتر.
• سیستم لوله‌کشی تر با نازل‌های بسته و لوله‌کشی تحت فشار. تخلیه فوری.
• سیستم اطفای نازل خشک با نازل‌های باز با لوله‌کشی بدون فشار.
• سیستم پیش عملکرد: سیستم لوله مرطوب با سوپاپ تحت فشار است. از شیر انتخابی به بعد، لوله کشی با یک نازل بسته خشک می‌شود.
• ایمنی مضاعف به خاطر عدم احتمال تخلیه تصادفی یا چکه کردن نازل‌ها.

کنترل حریق مایعات قابل اشتعال به کمک پودر خشک شیمیایی:

پودرخشک شیمیایی برای حفاظت از حریق‌هایی همچون کلاس A، B،‌ C،‌ K و D به کار می‌رود که در آن‌ها حجم زیادی ماده اطفایی مورد نیاز باشد. همچنین پودر خشک شیمیایی را می‌توان برای آتش‌سوزی‌های مربوط به انواع خاصی از تجهیزات الکتریکی مورد استفاده قرار داد.

ویژگی‌ها:

• میزان اکسیژن محیط را کاهش نمی‌دهند.
• برای محیط‌هایی که افراد و پرسنل در آن حضور دارند مناسبند.
• می‌توانند حریق را فورا اطفا کنند.
• حاشیه امنیت محیط را بالا می‌برند.
• ظرفیت اطفایی بالایی دارند.
• موجب خوردگی تجهیزات الکتریکال و غیرالکتریکال نمی‌شوند.

کاربری:

• مهار حریق‌ مایعات قابل اشتعال/احتراق.
• مهار حریق در فرآیند نقل و انتقال یا تخلیه مایعات و گازهای قابل اشتعال/احتراق.
• مهار حریق‌های سطحی.
• مهار حریق در تجهیزات الکتریکی فعال.
• سیلندرهای تحت فشار تا 110 کیلوگرم برای مناطقی با خطر محدود.
• مخازن پودر خشک شیمیایی با ظرفیت حداکثر 2.000 کیلوگرم برای مخاطرات گسترده.
• با امکان استفاده به صورت لوکال یا توتال.